همه ما ادما حس میکنم ی حفره ای تو وجودمون داریم که ب این راحتیا پر نمیشه!!!
اکثر ادما هم حس میکنم درگیر حفره ی تنهایین!
این حفره تنهایی گاهی با یه نفر پر میشه
گاهی با کل دنیا هم پر نمیشه
شاید اونی که میخوای نیست! شایدم هست اما اون حفره ی چیزی بیشتره.. چطور بگم ی تنهایی درونی !
ینی ممکنه همه ما این حفره تنهاییو داشته باشیم و هیچوقتم پر نشه؟
من که خودم هنوز نتونستم کسیو داسته باشم که کاملا منو درک کنه
هر کسی بخشی از منو درک میکنه فقط:)) بقیش میمونه ب امون خدا ... میمونه ب این که من دیوونه م (که البته حیفه که عاقل شم) یا : بهتره دست از این چیزای بیهوده بردارم:)))
حالا داشتم فکر میکردم نکنه یروز که نیمه م رو پیدا کردم بازم اون حس تنهایی درونیم پر نشه !
از این موضىع میترسم واقعا!!!! دوس ندارم بعد اومدنش و یا با وجودش و کنارش حس تنهایی کنم میخام ىقتی هست دیگه این حسمم از بین بره و میدونم میره حالا میشه لطف کنید نیمه منو بدین؟:)))
ی کلیپی بود اینستا دختره میگفت مادخترا چی میخایم ؟ فقط کافیه کناب بخونه ، در رو برامون باز کنه(محبت وعشق) و شاید زاویه فک ،شاااید، شاااید:)))))
اگه من تونستم ی پست جدی بنویسم😂😂✋🏻
++دلم برا خوابگاه تنگه بشدت.. این ترمم باید خونه بگذرونم:( میدونی چیه اون اتاق داغونو که هالش اندازه اتاق خودمه و تازه سه نفر توش یا تخت و مخلفات بودیم یذره شده ..
برا چرت های ناشی از خستگی و سردرد منو ال بعد کلاسای ساعت ٧/٨ مون :))
برا خواب تا ساعت ١٠ صبح روزایی که صبحش کلاس نداشتیم .. برا گرم کردن غذا و اماده شدن برای کلاس
اخ که زندگی مجردی با دوستا چه حالی داره :)